Wydawca treści Wydawca treści

Zasoby leśne

12.09.2018 | Dominik Wieczorkiewicz

O tym, jakie gatunki drzew tworzą lasy Nadleśnictwa Karwin, decydują przede wszystkim trudne warunki przyrodnicze. Charakterystyczną cechą krajobrazu są wydmy śródlądowe, na których wykształciły się siedliska borowe, przeważnie ubogie. Teren urozmaicają występujące gdzieniegdzie międzywydmowe mokradła, torfowiska oraz jeziora. Mała ilość opadów atmosferycznych powoduje, że niewiele gatunków wytrzymuje takie realia. Drzewostany tworzy przede wszystkim sosna. Pozostałe gatunki, takie jak brzoza, dąb, olsza, świerk i buk, spotyka się znacznie rzadziej.

Średni wiek drzewostanów wynosi 60 lat, a największy udział, zarówno powierzchniowy jak i miąższościowy przypada na wiek 40 - 60 lat. Nadleśnictwo ustala roczny plan pozyskania drewna na poziomie wyliczonego etatu pozyskania. Etat cięć przyjęty na obecne 10-lecie wynosi 116 tys. m³ netto/rok grubizny, w tym 66 tys. m³ netto/rok przypada na użytki rębne, zaś 50 tys. m³ netto/rok na użytki przedrębne.

Charakterystyczne dla nadleśnictwa są jednogatunkowe i jednowiekowe drzewostany sosnowe o przeciętnej bonitacji II,5. Przeciętny przyrost wynosi 6,53 m³/ha, a zasobność 239 m³/ha.

Ze względu na dominujący udział siedlisk borowych – 90% i monolityczną strukturę drzewostanów przeważającym typem rębni jest rębnia zupełna wielkopowierzchniowa IA. W drzewostanach na siedliskach borów mieszanych, gdzie zaplanowano przebudowę stosuje się rębnię gniazdową zupełną IIIA, w litych buczynach rębnię gniazdową częściową IIIB.

Udział siedlisk leśnych

Udział gatunków lasotwórczych.

95 proc. – sosna, modrzew, świerk
1 proc. – dąb, klon, jawor, wiąz, jesion
3 proc. – brzoza, olsza czarna
1 proc. – buk

Udział drzewostanów w klasach wieku

Rozpiętość klasy wieku wynosi 20 lat (np. I klasa wieku – drzewostany w wieku do 20 lat, II klasa – 21 – 40 lat, III klasa – 41 – 60 lat itd.).

13 proc. – I klasa
17 proc. – II klasa
26 proc. – III klasa
20 proc. – IV klasa
19 proc. – V klasa
3 proc. – VI klasa i starsze
2 proc. - KDO i KO

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Poznaj samoloty gaśnicze

11.05.2020 | Katarzyna Marciniak

Poznaj maszyny gaśnicze.

Jednymi z najczęściej używanych człowiekowi "sprzymierzeńców" podczas walki z pożarem lasu są samoloty "Dromader". Dwie maszyny rok rocznie przybywają do Leśnej Bazy Lotnicznej w Lipkach Wielkich, aby prowadzić patrole czy dzielnie walczyć z żywiołem od wczesnej wiosny do późnej jesieni.

PZL M18 Dromader

PZL M18 Dromader został skonstruowany w latach 70 XX w. w Państwowych Zakładach Lotniczych
w Mielcu, jako samolot rolniczy. Projekt powstał pod kierunkiem inż. J. Oleksiaka we współpracy z amerykańską wytwórnią Rockwell. W 1974 r. rozpoczęto prace projektowe nad nową konstrukcją oznaczoną M-18 Dromader. Podjęto decyzję o budowie trzech prototypów. Jeden do prób statycznych i dwóch do prób w locie. Pierwszy prototyp został wykorzystany 27 sierpnia 1976 nad lotniskiem Jasionka (pilot doświadczalny inż. Andrzej Pamuła). Natomiast drugi prototyp wykonał swój pierwszy lot 2 października 1976 (pilotował go wówczas inżynier Tadeusz Gołębiewski). W 1978r. wyprodukowano serię informacyjną, natomiast rok później zaczęła się produkcja seryjna. 23 sierpnia 1993r. powstała ulepszona wersja oznaczona PZL M-18B. Istnieje również dwumiejscowa wersja szkolna M-18S. "Dromadery" w dwóch ostatnich odmianach są budowane do dziś. Samolot przeznaczony jest głównie do agrolotniczej obróbki dużych upraw rolnych (zwalczania chorób i szkodników oraz nawożenia) oraz gaszenia pożarów lasów. PZL M-18 używane są w ponad 20 krajach świata.

Nazwę własna samolot zawdzięcza kabinie załogi, wysoko wystającej ponad kadłub, przez co przypomina jednogarbnego wielbłąda – Dromader.

Modele Dromaderów:

Model M-18A, wyposażony w zwrócony plecami do kierunku lotu fotel dla mechanika za kabiną pilota
Model M18B – o masie ładunku handlowego 2200 kg, załoga: 1 pilot (możliwy przewóz 1 mechanika)
Model M18BS – wersja szkolna (dwuster) – załoga: pilot-instruktor + uczeń + 700 kg ładunku handlowego

Samolot cechuje się dużym udźwigiem użytecznym, ekonomicznością użycia (niskie zużycie paliwa w stosunku do udźwigu użytecznego) możliwością pracy w rolnictwie i w pożarnictwie (gaszenie pożarów lasów), sporym zasięgiem, możliwością startu i lądowania na lotniskach o utwardzonych trawiastych pasach startowych. W Polsce najbardziej znane masowe użycie Dromaderów (22 samoloty w akcji) miało miejsce podczas gaszenia pożaru lasu koło Kuźni Raciborskiej 26 sierpnia 1992.

Cecha	Parametr
Silnik	gwiazdowy, tłokowy PZL ASz-62-IRm18 o mocy 736 kW (1000 KM)
konstrukcja	metalowa; kadłub spawany z rur stalowych; skrzydła duralowe, podwozie stałe z kółkiem ogonowym; śmigło 4-płatowe, metalowe
Rozpiętość skrzydeł	17,70 m
Wymiary (dł./wys)	9.47/3.10 m
Ilość miejsc	1
Masa własna	2470 kg
Masa całkowita	4200 kg
Prędkość maks	256 km/h
Prędkość min	109 km/h
Prędkość wznoszenia	6,9 m/sec
Maks. wysokość wznoszenia	6500 m
Zasięg	520 km
Zbiornik na środki gaśnicze	2500 lirów