Wydawca treści
Łowiectwo
W lasach żyje ok. 60 proc. z 618 gatunków kręgowców występujących w Polsce. Rozwój cywilizacji zachwiał odwieczną równowagą i regułami obowiązującymi w ekosystemach leśnych, co wpływa także na bytujące tam zwierzęta. Dlatego obecnie ich liczebność, sposoby opieki nad nimi, a także możliwości zapobiegania szkodom od zwierzyny – reguluje prawo: polskie i unijne.
Łowiectwo jest elementem ochrony środowiska przyrodniczego – tak definiuje je ustawa „Prawo łowieckie" z 1995 r. Zwierzęta łowne (20 proc. gatunków ssaków i 12 proc. ptaków występujących w Polsce) są dobrem ogólnonarodowym i własnością Skarbu Państwa. Gospodarowaniem zwierzyną łowną, zgodnie z zasadami ekologii oraz racjonalnej gospodarki leśnej, rolnej i rybackiej, zajmują się myśliwi zrzeszeni w Polskim Związku Łowieckim oraz leśnicy.
Celem łowiectwa jest:
- ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych;
- ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny;
- uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego;
- spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.
Gospodarka łowiecka na terenie Nadleśnictwa ma na celu przede wszystkim dostosowanie liczebności oraz struktury wiekowej i płciowej zwierząt łownych do poziomu, który zapewniłby możliwość realizacji celów hodowli lasu. Zagospodarowanie obwodów łowieckich na terenie Nadleśnictwa Karwin prowadzone są przez koła łowieckie w następujących formach:
- poletka łowieckie – 19,73 ha
- pasy zaporowe – 23 szt (4,95 km)
- paśniki – 21 szt.
- lizawki – 472 szt.
- zagospodarowane łąki śródleśne i przyleśne – 40,05 ha
- ambony – 229 szt.
Dokarmianie:
- karma objętościowo sucha – 2,10 tony
- karma objętościowo soczysta – 133,50 ton
- karma treściwa – 62,50 tony
- sól – 3,20 ton
Najnowsze aktualności
Poznaj samoloty gaśnicze
Poznaj samoloty gaśnicze
Poznaj maszyny gaśnicze.
Jednymi z najczęściej używanych człowiekowi "sprzymierzeńców" podczas walki z pożarem lasu są samoloty "Dromader". Dwie maszyny rok rocznie przybywają do Leśnej Bazy Lotnicznej w Lipkach Wielkich, aby prowadzić patrole czy dzielnie walczyć z żywiołem od wczesnej wiosny do późnej jesieni.
PZL M18 Dromader
PZL M18 Dromader został skonstruowany w latach 70 XX w. w Państwowych Zakładach Lotniczych
w Mielcu, jako samolot rolniczy. Projekt powstał pod kierunkiem inż. J. Oleksiaka we współpracy z amerykańską wytwórnią Rockwell. W 1974 r. rozpoczęto prace projektowe nad nową konstrukcją oznaczoną M-18 Dromader. Podjęto decyzję o budowie trzech prototypów. Jeden do prób statycznych i dwóch do prób w locie. Pierwszy prototyp został wykorzystany 27 sierpnia 1976 nad lotniskiem Jasionka (pilot doświadczalny inż. Andrzej Pamuła). Natomiast drugi prototyp wykonał swój pierwszy lot 2 października 1976 (pilotował go wówczas inżynier Tadeusz Gołębiewski). W 1978r. wyprodukowano serię informacyjną, natomiast rok później zaczęła się produkcja seryjna. 23 sierpnia 1993r. powstała ulepszona wersja oznaczona PZL M-18B. Istnieje również dwumiejscowa wersja szkolna M-18S. "Dromadery" w dwóch ostatnich odmianach są budowane do dziś. Samolot przeznaczony jest głównie do agrolotniczej obróbki dużych upraw rolnych (zwalczania chorób i szkodników oraz nawożenia) oraz gaszenia pożarów lasów. PZL M-18 używane są w ponad 20 krajach świata.
Nazwę własna samolot zawdzięcza kabinie załogi, wysoko wystającej ponad kadłub, przez co przypomina jednogarbnego wielbłąda – Dromader.
Modele Dromaderów:
- Model M-18A, wyposażony w zwrócony plecami do kierunku lotu fotel dla mechanika za kabiną pilota
- Model M18B – o masie ładunku handlowego 2200 kg, załoga: 1 pilot (możliwy przewóz 1 mechanika)
- Model M18BS – wersja szkolna (dwuster) – załoga: pilot-instruktor + uczeń + 700 kg ładunku handlowego
Samolot cechuje się dużym udźwigiem użytecznym, ekonomicznością użycia (niskie zużycie paliwa w stosunku do udźwigu użytecznego) możliwością pracy w rolnictwie i w pożarnictwie (gaszenie pożarów lasów), sporym zasięgiem, możliwością startu i lądowania na lotniskach o utwardzonych trawiastych pasach startowych. W Polsce najbardziej znane masowe użycie Dromaderów (22 samoloty w akcji) miało miejsce podczas gaszenia pożaru lasu koło Kuźni Raciborskiej 26 sierpnia 1992.
|
Cecha |
Parametr |
|
Silnik |
gwiazdowy, tłokowy PZL ASz-62-IRm18 o mocy 736 kW (1000 KM) |
|
konstrukcja |
metalowa; kadłub spawany z rur stalowych; skrzydła duralowe, podwozie stałe z kółkiem ogonowym; śmigło 4-płatowe, metalowe |
|
Rozpiętość skrzydeł |
17,70 m |
|
Wymiary (dł./wys) |
9.47/3.10 m |
|
Ilość miejsc |
1 |
|
Masa własna |
2470 kg |
|
Masa całkowita |
4200 kg |
|
Prędkość maks |
256 km/h |
|
Prędkość min |
109 km/h |
|
Prędkość wznoszenia |
6,9 m/sec |
|
Maks. wysokość wznoszenia |
6500 m |
|
Zasięg |
520 km |
|
Zbiornik na środki gaśnicze |
2500 lirów |
Źródło tekstu (wgląd 4,5 maja 2020 r.):
