Asset Publisher
Ochrona lasu
Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.
Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:
- biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
- abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
- antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).
Zagrożenia biotyczne:
Z czynników biotycznych największe zagrożenie w ostatnich latach stwarza zwierzyna płowa Dominującym rodzajem uszkodzeń jest spałowanie i zgryzanie, a najczęstszym sprawcą szkód jest jeleń.
Co kilka lat na terenie nadleśnictwa ma miejsce gradacja- czyli masowy pojaw szkodników owadzich. Najczęściej przyczyną gradacji są populacje: brudnicy mniszki, barczatki sosnówki, strzygoni choinówki, poprocha cetyniaka i boreczników.
Ochrona przed szkodliwymi owadami polega na ciągłej obserwacji i prognozowaniu m.in. poprzez rozwieszanie pułapek feromonowych do odłowu szkodników - na podstawie ilości szkodnika można określić czy nie nastąpił wzrost populacji. Dopóki panuje w lesie równowaga ekologiczna nie zachodzi konieczność ingerencji leśników w środowisko. W celu utrzymania równowagi ekologicznej zakładane są remizy - dla sprzymierzeńców lasu: ptaków, płazów, gadów, drobnych ssaków i pająków.Wokół rozwiesza się sztuczne gniazda lęgowe i noclegowe dla ptaków i nietoperzy. Dopiero gdy te metody zawiodą i wystąpi gradacja zagrażająca dużym kompleksom, leśnicy przystępują do zabiegów ratunkowych poprzez opryski samolotowe.
Zagrożenia abiotyczne:
Z czynników abiotycznych największe zagrożenie dla Nadleśnictwa Karwin stwarzają: susze oraz niski poziom wód gruntowych. Niedobór wody na terenie nadleśnictwa jest w części rekompensowany przez budowę sztucznych zbiorników wodnych, wykorzystując do tego celu naturalne obniżenia terenu.
Zagrożenia antropogeniczne:
Z czynników antropogenicznych największe zagrożenie stanowi zaśmiecanie lasu. W przyszłości bardzo dużym zagrożeniem dla lasów mogą być szyby i rurociągi związane z eksploatacją złóż ropy naftowej i gazu ziemnego.
Asset Publisher
Asset Publisher
O Nadleśnictwie- Historia
O Nadleśnictwie- Historia
Z kart historii
Lasy obecnego Nadleśnictwa Karwin początkowo wchodziły niegdyś w skład nadleśnictw państwowych Lubiatów i Karwin, leżących na terenie ówczesnych Niemiec. W tym czasie decydujący wpływ na gospodarkę leśną miała katastrofalna w skutkach gradacja strzygoni choinówki, która w latach 1922-25 zniszczyła około 80% drzewostanów puszczańskich. Ogromny wkład pracy leśników, początkowo niemieckich, a następnie polskich pozwolił przywrócić piękny obraz dzisiejszej Puszczy Noteckiej. Po zakończeniu II wojny światowej, w wyniku przejęcia lasów na własność Państwa, utworzono nadleśnictwa Karwin, Rąpin oraz Lipki Wielkie. Nadleśnictwo Karwin według obecnych granic zostało przeorganizowane z dniem 1 stycznia 1973 r. z poprzednio istniejących jednostek.
Szczególne wydarzenia historyczne w "życiu" Nadleśnictwa:
-
od roku 1959 Nadleśnictwa Karwin, Lubiatów, Lipki Wielkie oraz Krobielewko podlegały pod „duży" Rejon Lasów Państwowych w Gorzowie Wielkopolskim, a od 07.07.1950r. pod Rejon Zielona Góra z siedzibą w Żarach,
-
1 stycznia 1950r. powstały tzw. „małe" rejony i nadleśnictwa puszczańskie przyporządkowano: Nadleśnictwo Karwin i Lubiatów pod Rejon Lasów Państwowych Drezdenko, Nadleśnictwo Krobielewko pod Rejon Lasów Państwowych Międzyrzecz i Nadleśnictwo Lipki Wielkie pod Rejon Lasów Państwowych Gorzów Wielkopolski,
-
1 października 1958r. zlikwidowano rejony i nadleśnictwa podporządkowano Okręgom Lasów Państwowych, które 27 marca 1959r. przemianowano na Okręgowe Zarządy Lasów Państwowych. Nadleśnictwa zielonogórskiego OZLP podlegały do roku 1962 przejściowemu tworowi reorganizacyjnemu – Zespołowi Nadleśnictw w Drezdenku,
-
reorganizacja nastąpiła 1 stycznia 1973 r., kiedy to likwidowano „małe" nadleśnictwa. Nadleśnictwo Karwin przejęło nadleśnictwa: Karwin, Rąpin, Lipki Wielkie i Krobielewko,
-
w dniu 30.06.1975 r. Nadleśnictwo Karwin przeszło pod zarząd OZLP Poznań, gdzie przez 2,5 roku cała Puszcza Notecka była w rękach jednej dyrekcji aż do 01.01.1978r., następnie Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Szczecinie przejął Nadleśnictwo Karwin,
-
z dniem 01.01.1979r. Nadleśnictwo Karwin oddało obręb Krobielewko do Nadleśnictwa Międzychód,
-
rewizja planów urządzania Nadleśnictwa Karwin,
-
plan definitywnego urządzania lasu 1960-1962 – Nadleśnictwo Rąpin (1960), Nadleśnictwa Karwin i Lipki Wielkie (1961), Nadleśnictwo Krobielewko (1962), wykonał Oddział Biura Urządzania Lasu i Projektów Leśnictwa w Łodzi.
Informacja na temat urzędujących nadleśniczych:
-
Walachowski Kazimierz (01.11.1973-30.09.1974)
-
Nowak Jan (01.10.1974-31.01.1980)
-
Namyślak Eugeniusz (01.02.1980-30.06.1980)
-
p.o. Kaaz Marian (01.07.1980-31.10.1980)
-
Nawrot Henryk (01.11.1980-31.03.1985)
-
Duda Jan (01.04.1985-19.04.2006)
-
p.o. Danuta Pancześnik – Golla (20.04.2006-15.05.2006)
-
Buśko Edward (16.05.2006 –31.01.2021)
-
p.o. Joanna Kaczmarek (01.02.2020 - 15.06.2021)
-
Włodzimierz Rocławski (16.06.2021 - do chwili obecnej)