Asset Publisher
Łowiectwo
W lasach żyje ok. 60 proc. z 618 gatunków kręgowców występujących w Polsce. Rozwój cywilizacji zachwiał odwieczną równowagą i regułami obowiązującymi w ekosystemach leśnych, co wpływa także na bytujące tam zwierzęta. Dlatego obecnie ich liczebność, sposoby opieki nad nimi, a także możliwości zapobiegania szkodom od zwierzyny – reguluje prawo: polskie i unijne.
Łowiectwo jest elementem ochrony środowiska przyrodniczego – tak definiuje je ustawa „Prawo łowieckie" z 1995 r. Zwierzęta łowne (20 proc. gatunków ssaków i 12 proc. ptaków występujących w Polsce) są dobrem ogólnonarodowym i własnością Skarbu Państwa. Gospodarowaniem zwierzyną łowną, zgodnie z zasadami ekologii oraz racjonalnej gospodarki leśnej, rolnej i rybackiej, zajmują się myśliwi zrzeszeni w Polskim Związku Łowieckim oraz leśnicy.
Celem łowiectwa jest:
- ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych;
- ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny;
- uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego;
- spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.
Gospodarka łowiecka na terenie Nadleśnictwa ma na celu przede wszystkim dostosowanie liczebności oraz struktury wiekowej i płciowej zwierząt łownych do poziomu, który zapewniłby możliwość realizacji celów hodowli lasu. Zagospodarowanie obwodów łowieckich na terenie Nadleśnictwa Karwin prowadzone są przez koła łowieckie w następujących formach:
- poletka łowieckie – 19,73 ha
- pasy zaporowe – 23 szt (4,95 km)
- paśniki – 21 szt.
- lizawki – 472 szt.
- zagospodarowane łąki śródleśne i przyleśne – 40,05 ha
- ambony – 229 szt.
Dokarmianie:
- karma objętościowo sucha – 2,10 tony
- karma objętościowo soczysta – 133,50 ton
- karma treściwa – 62,50 tony
- sól – 3,20 ton
Asset Publisher
Słupek oddziałowy - leśny lokalizator turysty
Słupek oddziałowy - leśny lokalizator turysty
Podczas spacerów po lesie, możemy natknąć się na liczne "nieco" tajemnicze kamienne słupki. Ich górna część pomalowana jest na biało, natomiast na bokach umieszczone są jedno, dwu lub nawet trzycyfrowe numery. To właśnie dzięki nim odczytamy numer oddziału leśnego. Oddziały leśne potocznie nazywane są „kwadratami”, „sektorami”, czy „działkami”. Przeciętny oddział leśny posiada kształt prostokąta o powierzchni około 25 hektarów. Krótszy bok liczy najczęściej około 400 metrów, dłuższy mieści się w granicy 600 do 700 metrów.
Numeracja oddziałów nie jest przypadkowa. Zasadą jest rozpoczęcie numerowania od północnego wschodu - numer 1 - kolejno poziomymi pasami w kierunku południowego zachodu, aż do ostatniego numeru w danym nadleśnictwie (np. numer 542) Oddziały leśne są oddzielone od siebie za pomocą bezdrzewnych pasów, mogących niekiedy służyć, jako drogi transportowe. Podział jest znakomicie widoczny na zdjęciach satelitarnych (np. Google Maps).
Przenalizujmy przykład z obrazka dołączonego do artykułu. Na wprost turysty po lewej ręce znajduje się oddział nr 177, a po prawej nr 176. Ponieważ numeracja przebiega ze wschodu na zachód, wiemy, że po prawej stronie infografiki jest wschód (mniejszy numer), a po lewej zachód (większy numer). Możemy również wywnioskować, że turysta ma przed sobą północ, a za sobą południe. Niewidoczne numery na słupku, zgodnie z regułą będą miały niższe numery (np. 44 i 45).
