Asset Publisher Asset Publisher

Nordic walking

Nordic walking to prawdziwy fenomen, jeden z najpopularniejszych sportów w Polsce i Europie, młodszy niż większość osób go uprawiających.

Za praojców nordic walkingu można uznać fińskich narciarzy, którzy w latach 30. XX w. włączyli spacery z kijkami narciarskimi do swojego letniego treningowego. Ale historia sportu, którą znamy dziś, jest o wiele krótsza.

Tak się zaczęło

W 1988 r. Amerykanin Tom Rutlin nieco przerobił zwykłe zjazdowe kijki narciarskie i zaczął promować marsz z nimi, jako oddzielną formę aktywności: exerstrider. Prawie w tym samym czasie Fin Marko Kantaneva wręczył podczas letnich przygotowań kijki narciarskie swoim uczniom trenującym biegi narciarskie. Na podstawie obserwacji młodych zawodników oraz badań przeprowadzonych później w Finnish Sports Institute w Vierumäki, Kantaneva napisał pracę magisterską poświęconą sauvakävely, czyli „chodzeniu z kijami". Nazwa nordic walking powstała 1997 r., kiedy fińska firma Exel postanowiła wykorzystać pomysł Kantanevy i wypuściła na rynek pierwsze kije specjalnie zaprojektowane do chodzenia. Tak rozpoczęła się ekspansja jednej z najszybciej zdobywających popularność form aktywności.

Nordic walking był skazany na sukces. Jest idealną dyscypliną w czasach, kiedy tak popularny jest trend active ageing, czyli aktywności osób starszych. Ci, którzy nie czują się na siłach, żeby biegać, jeździć na rowerze czy pływać, zawsze mogą chwycić za kije – bo to zbawienie, dla osób, mających problem nawet ze zwykłym poruszaniem się. Z tego powodu do nordic walkingu przylgnęła nawet opinia trochę niepoważnego „sportu dla emerytów". To błąd. W Skandynawii uprawiają go dosłownie wszyscy, a w Findlandii został nawet włączony do programu wychowania fizycznego w szkołach. Pamiętajmy, nordic walking powstał jako element treningu narciarzy biegowych. Kto widział zdjęcie Norweżki Marit Bjoergen, wie, że ten sport uprawiają twardziele. Nordic walking wykorzystuje oczywiście w swoich treningach także Justyna Kowalczyk.

O co w tym chodzi?

Po co nam w ogóle potrzebne te kije? Czym różni się to od normalnego spaceru? Okazuje się, że podczas zwykłego marszu wykorzystujemy zaledwie 40 proc. naszych mięśni. Ruchy wykonywane podczas marszu z kijami angażują prawie 90 proc. mięśni. A więc nordic walking dużo intensywniej wzmacnia nasze ciało. Przy tym, dzięki kijkom, działają na nie mniejsze obciążenia. Taka aktywność jest więc bezpieczniejsza dla osób otyłych lub z problemami ze stawami kolanowymi. Kijki wymuszają też bardziej wyprostowana sylwetkę i poprawiają stabilność na nierównym terenie.

Uprawianie tego sportu przez godzinę pozwala spalić 400-700 kalorii, czyli o 20-40 proc. więcej niż podczas zwykłego spaceru. Mocniej pracują także płuca – o 20-60 proc. niż w czasie marszu.

Takie efekty osiągniemy oczywiście tylko wtedy, jeśli będziemy stosować odpowiednią technikę marszu. Najpierw zakładamy na ręce paski kijków, tak, by nie były zbyt luźne. Później swobodnie opuszczamy ręce wzdłuż tułowia i ciągniemy kije. Marsz zaczynamy naturalnie, wahadłowo poruszając rękami. Kiedy ramię jest w górze, chwytamy rękojeść kija i cofamy ramię wywierając delikatny nacisk. Kiedy ramię będzie na wysokości biodra, puszczamy rękojeść i znów unosimy ramię, ciągnąc kij. Kiedy wypadniemy z rytmu najlepiej wznowić marsz od ciągnięcia kijów. Kiedy nie jesteśmy pewni swojej techniki, powinniśmy poprosić o konsultacje trenera. To niewielki wydatek, dzięki któremu nasz wysiłek będzie efektywny.
Zapraszamy do lasu

Las jest wydaje się naturalnym środowiskiem dla uprawiania nordic walking. Miękkie leśne ścieżki amortyzują wstrząsy, dzięki czemu spacer po nich jest mniej obciążający stawy niż po chodniku czy asfalcie. Zaletą jest także ich nierówność – dzięki temu nasze mięśnie i stawy pracują w większym zakresie. No i to czyste leśne powietrze…

Nie dziwi więc, że, szczególnie w czasie wakacji, w niektórych lasach można spotkać więcej osób spacerujących z kijami niż bez. Leśnicy już dawno zauważyli, że, stawiając na nordic walking, przyciągną do lasów więcej turystów, więc tworzą kolejne ścieżki do uprawiania tego sportu oraz organizują imprezy dla jego miłośników. Dziś trudniej znaleźć nadleśnictwo, gdzie nie ma specjalnej trasy, niż takie, gdzie one są. Wiele, jeśli nie większość, oznakowana jest tablicami zgodnymi z ogólnoeuropejskimi standardami nordic walking. Na tablicach znajdują się mapy oraz wskazówki dotyczące techniki, doboru sprzętu i walorów zdrowotnych tego sportu. Informacje na temat tras i planowanych imprez można znaleźć na stronach internetowych Lasów Państwowych, regionalnych dyrekcji, nadleśnictw oraz w serwisie Czaswlas.pl.


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Końcowy odbiór prac urządzeniowych w Nadleśnictwie Karwin

Końcowy odbiór prac urządzeniowych w Nadleśnictwie Karwin

W środę 21 lutego 2024 roku w obszarze Nadleśnictwa Karwin komisja odbioru prac urządzeniowych dokonała końcowego odbioru. W rezultacie sesji terenowej w której uczestniczyli pracownicy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie, Biura Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddziału w Gorzowie Wielkopolskim oraz Nadleśnictwa Karwin, uznano zakres i termin prac urządzeniowych, które związane są z opracowaniem planu urządzenia lasu dla Nadleśnictwa Karwin na lata 2025-2034.

Plan urządzenia lasu jest to podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowywany dla określonego nadleśnictwa, zawierający opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej. Zgodnie z Ustawą o lasach, w oparciu o Instrukcję Urządzania Lasu, jest on tworzony na 10 lat według stanu na dzień 1 stycznia pierwszego roku obowiązywania. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych stanem lasów (występowaniem szkód lub klęsk żywiołowych), plan urządzenia lasu może być opracowany na okresy krótsze niż 10 lat. W Planie Urządzenia Lasu zawarte są zasady i sposoby prowadzenia trwale zrównoważonej gospodarki leśnej w lasach wielofunkcyjnych. Plan ten staje się podstawą do prowadzenia zabiegów gospodarczych w nadleśnictwie po zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw środowiska.

Etapy wykonania projektu planu urządzenia lasu:

1. Zwołanie Komisji Założeń Planu (KZP):Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych (RDLP) zwołuje Komisję Założeń Planu (KZP), której zadaniem jest wypracowanie „Założeń do sporządzenia projektu Planu Urządzenia Lasu” wraz z Programem Ochrony Przyrody (POP) i Prognozą oddziaływania tego planu na środowisko (POnŚ). Uczestnikami KZP są: nadleśniczy, przedstawiciele RDLP, Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych (DGLP), Zespołu Ochrony Lasu (ZOL), przedstawiciele urzędów, samorządów, przedsiębiorców leśnych oraz osoby zainteresowane gospodarką leśną i ochroną przyrody w lasach nadleśnictwa.

2. Złożenie przez dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych wniosku w sprawie uzgodnienie zakresu i stopnia szczegółowości informacji wymaganej w Prognozie oddziaływania PUL na środowisko do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (RDOŚ). Z wnioskiem o uzgodnienie zakresu informacji wymaganych w prognozie oddziaływania dyrektor RDLP może wystąpić również do Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (PWIS). Wniosek powinien zawierać elementy, o których mowa w art. 51 i art.52 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2008r., nr199, poz.1227). 

3. Zapewnienie przez dyrektora RDLP udziału społeczeństwa w postępowaniu, poprzez podanie do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej RDLP
i lokalnej prasie informacji o:

  • przystąpieniu do opracowania projektu PUL,
  • możliwościach zapoznania się z założeniami do planu oraz o miejscu ich wyłożenia do wglądu,
  • sposobie, miejscu i terminie składania uwag i wniosków,
  • właściwości rozpatrywania uwag i wniosków.

4. Wyłonienie w drodze przetargu publicznego wykonawcy projektu PUL wraz z Prognozą oddziaływania na środowisko. Wykonanie prac terenowych, a następnie kameralnych przez wykonawcę planu, wykonanie zestawień zbiorczych danych inwentaryzacyjnych wraz z ich zobrazowaniem na mapach przeglądowych, zaprojektowanie wskazówek gospodarczych, aktualizację Programu Ochrony Przyrody, sporządzenie Prognozy oddziaływania planu na środowisko.

5. Zwołanie przez dyrektora RDLP Narady Techniczno-Gospodarczej (NTG). Przedmiotem Narady jest:

  • analiza gospodarki leśnej za okres obowiązywania poprzedniego Planu Urządzenia Lasu na podstawie: referatu nadleśniczego, koreferatu wykonawcy projektu PUL wraz z oceną oddziaływania na środowisko czynności gospodarczych wykonywanych zgodnie z dotychczasowym PUL, referatu kierownika ZOL dotyczącego kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu oraz informacji naczelnika właściwego do spraw urządzania lasu RDLP w zakresie wykonania monitoringu dotyczącego skutków realizacji planu na środowisko i obszary Natura 2000 zgodnie z ustaleniami przyjętymi w Prognozie oddziaływania na środowisko dla tego planu;
  • wnioski w sprawie ogólnej ochrony lasu na podstawie referatu Kierownika ZOL;
  • omówienie projektu Programu Ochrony Przyrody na podstawie referatu wykonawcy;
  • ocena projektu PUL na podstawie referatu wykonawcy i koreferatu nadleśniczego;
  • akceptacja lub korekta Prognozy oddziaływania Planu Urządzenia Lasu na środowisko na podstawie referatu wykonawcy projektu planu.

Z posiedzenia NTG wykonawca sporządza protokół, który zatwierdzany jest przez przewodniczącego narady (dyrektor RDLP, lub jego zastępca). Uczestnikami NTG są: nadleśniczy, przedstawiciele RDLP, DGLP, ZOL, wykonawca, przedstawiciele jednostek naukowych jako eksperci, osoby zainteresowane gospodarką leśną i ochroną przyrody w lasach nadleśnictwa.

 6. Dyrektor RDLP bezpośrednio po podpisaniu protokołu z NTG podaje do publicznej wiadomości informacje o: możliwościach zapoznania się z projektem PUL wraz z Prognozą oddziaływania planu na środowisko; terminie i miejscu wyłożenia do wglądu projektu PUL; o sposobie, miejscu i terminie składania uwag i wniosków.

 7. Przekazanie protokołu wraz z projektem PUL oraz Prognozą oddziaływania na środowisko do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska i ewentualnie do Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z prośbą o wydanie opinii.

 8. Sporządzenie przez dyrektora RDLP, pisemnego podsumowania, o którym mowa w art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko

 9. Skierowanie projektu PUL wraz z podsumowaniem za pośrednictwem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych do zatwierdzenia przez Ministra właściwego ds. leśnictwa.

Po otrzymaniu pisma, Ministra właściwego ds. leśnictwa, zatwierdzającego Plan Urządzenia Lasu, dyrektor RDLP podaje do publicznej wiadomości informacji o zatwierdzeniu planu, umożliwia zapoznanie się z jego treścią. Następnie przekazuje decyzję wraz z posumowaniem do RDOŚ (ewentualnie do PWIS) oraz monitoruje oddziaływanie planu urządzenia lasu na środowisko