Asset Publisher Asset Publisher

Narciarstwo biegowe

O ile skoki narciarskie to sport dla wyczynowców, to biegać na nartach może prawie każdy. A leśne ścieżki wydają się do tego wręcz stworzone.

Narciarstwo biegowe jest o wiele mniej popularne od zjazdowego, choć łatwiejsze do uprawiania. Nie trzeba wyjeżdżać w góry, nie potrzeba jest infrastruktura z wyciągami i kolejkami (nie trzeba też stać w kolejkach do nich). Wystarczą narty, kijki i rozległy, zaśnieżony teren. No właśnie, zaśnieżony. To zapewne kapryśna aura jest przyczyną małej popularności narciarstwa biegowego. Tras do biegania nie da się sztucznie zaśnieżać, jak to się robi na stokach. Na szczęście, w ostatnich latach przez przynajmniej kilka tygodni w roku można liczyć na dostatek białego puchu...

Gdzie szukać terenów do biegania? Oczywiście w lasach. Nadają się do tego prawie wszystkie szlaki i ścieżki turystyczne wytyczone przez leśników. Samych szlaków pieszych jest dziś w Lasach Państwowych ponad 22 tysiące. Drugie tyle mamy szlaków rowerowych i konnych, które również świetnie mogą służyć temu celowi. W efekcie każdy mieszkaniec Polski, niezależnie w którym zakątku kraju się znajduje, w ciągu 30 minut dojedzie samochodem do miejsca, gdzie da się pobiegać na nartach. O najbliższych trasach można się dowiedzieć z serwisu Czaswlas.pl lub w siedzibie nadleśnictwa.

Zanim pójdziesz do sklepu

Przed inwestowaniem w sprzęt warto najpierw sprawdzić czy to rzeczywiście sport dla nas. Zanim pójdziemy więc do sklepu, najlepiej jest skorzystać z wypożyczalni. W Warszawie za komplet nart z kijami i buty zapłacimy 10-25 zł za godzinę lub 25-60 zł za dobę. W mniejszych miastach ceny są zbliżone do dolnych stawek spotykanych w stolicy.

Decydując się na zakup nart biegowych, najpierw należy sobie zadać pytanie: jak będziemy biegać? Początkujący, na pewno powinien odpuścić sobie narty wyczynowe, dla zawodowców, i raczej nie zastanawiać nad nartami sportowymi, przeznaczonymi do startów w zawodach dla amatorów.
Naukę najlepiej zacząć na nartach klasy turystycznej. Wielu producentów wyróżnia jednak zamiast niej trzy jeszcze węższe kategorie. Narty fitness są przeznaczone dla osób regularnie biegających na nartach, traktujących tę dyscyplinę jako normalną aktywność fizyczną, ale niemających zacięcia sportowego. Rekreacyjne polecane są dla osób, dla których to rodzaj turystyki, jeżdżących czasami poza przygotowanymi trasami, w łagodnym terenie – dlatego narty takie są nieco szersze, by nie zapadały się w śniegu. Deski back country przeznaczone są do poruszania się po trudniejszym terenie. Są nie tylko szersze, ale i krótsze. Często mają wzmacniane krawędzie.

Dla początkujących zdecydowanie najlepszym wyborem będą narty rekreacyjne: stabilniejsze i nieco wolniejsze. Niektórzy firmy oferują też inne narty dla mężczyzn i inne dla kobiet. Te dla pań, poza odmienną kolorystyką, są często nieco sztywniejsze, co ułatwia bieganie.

W jakim stylu

Kolejną ważną sprawą do rozważenia jest styl, którym zamierzamy biegać. Jeśli dopiero zaczynamy naszą przygodę z biegówkami, będzie to z pewnością styl klasyczny. Jest spontaniczny - nasze ciało wykonuje ruchy zbliżone są do tych, co przy chodzeniu lub bieganiu - łatwiejszy do opanowania, niż bardziej - techniczny – styl łyżwowy. Ten może się okazać naturalny dla osób, które regularnie jeżdżą na rolkach - jest o ok. 10-15 proc. szybszy od klasycznego, ale też wymaga od biegacza lepszej kondycji.
Przewaga stylu klasycznego nad łyżwowym polega m.in. na tym, że można nim biegać nawet w kopnym śniegu i w trudnym terenie. Drugi wymaga szerokich i ubitych tras, takich jakie spotkamy w zasadzie tylko na zawodach.

Narty do stylu klasycznego są o 10-20 cm dłuższe od tych do stylu łyżwowego, a kijki o 10-15 cm krótsze. Deski klasyczne są dużo bardziej wygięte (środkowa część unosi się nad podłożem), noski są wyższe, a taliowanie głębsze (ułatwia to skręcanie). Są też elastyczniejsze. Wybierając sprzęt, powinniśmy przyjrzeć się ślizgom. W połowie dostępnych na rynku nart do stylu klasycznego ślizg pod stopą biegacza ma fakturę przypominającą rybią łuskę - taka budowa ślizgu ułatwia narciarzowi odbicie się. W klasycznych ślizg pod stopą trzeba smarować „na trzymanie", a na pozostałej długości - „na poślizg". Narty z rybią łuską na ślizgu są więc łatwiejsze w przygotowaniu, ale też nieco wolniejsze.

Fachowcy nie polecają zakupu nart uniwersalnych. Bieganie na nich sprawi mniej przyjemność, niż na przeznaczonych do konkretnego stylu. Niemożliwe jest też bieganie na przemian różnymi stylami podczas jednego wypadu, bowiem konieczne jest zastosowanie odmiennej techniki smarowania.

Biegówki różnią się od siebie także sztywnością, choć zwykle dotyczy to sprzętu wyczynowego i sportowego. Generalną zasadą jest, że im narciarz jest cięższy i silniejszy, tym sztywniejsze narty może wybrać.

Buty dobieramy do rodzaju nart, których będziemy używać. Przy stylu klasycznym buty są nieco niższe i mają bardziej elastyczną podeszwę niż przy stylu łyżwowym.

Ubrania nie są, na szczęście, tak kosztowną inwestycją, jak w wypadku narciarstwa zjazdowego. Włożyć można ocieplane legginsy, a nawet spodnie rowerowe. Zupełnie natomiast nie sprawdzą się kombinezony, których używamy na stoku narciarskim - są zbyt obcisłe i sztywne, przez co krępują ruchy. Nie ma potrzeby, przynajmniej na początku, inwestować w bardzo drogie kurtki, technologiczne bluzy i termiczną bieliznę. Dopóki nasz bieg na nartach będzie przypominał codzienny spacer, możemy z powodzeniem używać codziennych ubrań, o ile będą chroniły przed wiatrem. Dopiero kiedy zaczniemy uprawiać ten sport intensywnie, pomyślmy o zakupie specjalistycznego stroju.

Spacer na deskach

Bieganie na nartach wpływa na nasz organizm podobnie, jak nordic walking, który przecież powstał jako forma letnich treningów dla… uprawiających bieganie na nartach. Sunąc na biegówkach, wykorzystujemy dwa razy więcej mięśni niż podczas chodzenia, a prawdopodobieństwo nabawienia się kontuzji nie jest większe niż czasie zwykłego chodzenia po śniegu. Już w czasach prehistorycznych mieszkańcy Północnej Europy zaczęli używać czegoś, co przypominało narty, właśnie po to, by ułatwić sobie poruszanie się po pokrytym śniegiem terenie. A we współczesnej Skandynawii każdy, przynajmniej raz w życiu, miał biegówki na nogach.

To doskonały zimowy trening dla tych, którzy na co dzień biegają lub jeżdżą na rolkach, a także świetnym sposób na wzmocnienie nóg dla wszystkich planujących ferie na stoku narciarskim. Szczególnie zdrowe jest uprawianie tego sportu w lesie, gdzie powietrze jest wspaniałe, bez porównania czystsze niż w mieście, w którym przebywamy na co dzień, a cisza i spowite w bieli drzewa podziałają na nas kojąco. Czego chcieć więcej?


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Końcowy odbiór prac urządzeniowych w Nadleśnictwie Karwin

Końcowy odbiór prac urządzeniowych w Nadleśnictwie Karwin

W środę 21 lutego 2024 roku w obszarze Nadleśnictwa Karwin komisja odbioru prac urządzeniowych dokonała końcowego odbioru. W rezultacie sesji terenowej w której uczestniczyli pracownicy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie, Biura Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddziału w Gorzowie Wielkopolskim oraz Nadleśnictwa Karwin, uznano zakres i termin prac urządzeniowych, które związane są z opracowaniem planu urządzenia lasu dla Nadleśnictwa Karwin na lata 2025-2034.

Plan urządzenia lasu jest to podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowywany dla określonego nadleśnictwa, zawierający opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej. Zgodnie z Ustawą o lasach, w oparciu o Instrukcję Urządzania Lasu, jest on tworzony na 10 lat według stanu na dzień 1 stycznia pierwszego roku obowiązywania. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych stanem lasów (występowaniem szkód lub klęsk żywiołowych), plan urządzenia lasu może być opracowany na okresy krótsze niż 10 lat. W Planie Urządzenia Lasu zawarte są zasady i sposoby prowadzenia trwale zrównoważonej gospodarki leśnej w lasach wielofunkcyjnych. Plan ten staje się podstawą do prowadzenia zabiegów gospodarczych w nadleśnictwie po zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw środowiska.

Etapy wykonania projektu planu urządzenia lasu:

1. Zwołanie Komisji Założeń Planu (KZP):Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych (RDLP) zwołuje Komisję Założeń Planu (KZP), której zadaniem jest wypracowanie „Założeń do sporządzenia projektu Planu Urządzenia Lasu” wraz z Programem Ochrony Przyrody (POP) i Prognozą oddziaływania tego planu na środowisko (POnŚ). Uczestnikami KZP są: nadleśniczy, przedstawiciele RDLP, Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych (DGLP), Zespołu Ochrony Lasu (ZOL), przedstawiciele urzędów, samorządów, przedsiębiorców leśnych oraz osoby zainteresowane gospodarką leśną i ochroną przyrody w lasach nadleśnictwa.

2. Złożenie przez dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych wniosku w sprawie uzgodnienie zakresu i stopnia szczegółowości informacji wymaganej w Prognozie oddziaływania PUL na środowisko do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (RDOŚ). Z wnioskiem o uzgodnienie zakresu informacji wymaganych w prognozie oddziaływania dyrektor RDLP może wystąpić również do Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (PWIS). Wniosek powinien zawierać elementy, o których mowa w art. 51 i art.52 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2008r., nr199, poz.1227). 

3. Zapewnienie przez dyrektora RDLP udziału społeczeństwa w postępowaniu, poprzez podanie do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej RDLP
i lokalnej prasie informacji o:

  • przystąpieniu do opracowania projektu PUL,
  • możliwościach zapoznania się z założeniami do planu oraz o miejscu ich wyłożenia do wglądu,
  • sposobie, miejscu i terminie składania uwag i wniosków,
  • właściwości rozpatrywania uwag i wniosków.

4. Wyłonienie w drodze przetargu publicznego wykonawcy projektu PUL wraz z Prognozą oddziaływania na środowisko. Wykonanie prac terenowych, a następnie kameralnych przez wykonawcę planu, wykonanie zestawień zbiorczych danych inwentaryzacyjnych wraz z ich zobrazowaniem na mapach przeglądowych, zaprojektowanie wskazówek gospodarczych, aktualizację Programu Ochrony Przyrody, sporządzenie Prognozy oddziaływania planu na środowisko.

5. Zwołanie przez dyrektora RDLP Narady Techniczno-Gospodarczej (NTG). Przedmiotem Narady jest:

  • analiza gospodarki leśnej za okres obowiązywania poprzedniego Planu Urządzenia Lasu na podstawie: referatu nadleśniczego, koreferatu wykonawcy projektu PUL wraz z oceną oddziaływania na środowisko czynności gospodarczych wykonywanych zgodnie z dotychczasowym PUL, referatu kierownika ZOL dotyczącego kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu oraz informacji naczelnika właściwego do spraw urządzania lasu RDLP w zakresie wykonania monitoringu dotyczącego skutków realizacji planu na środowisko i obszary Natura 2000 zgodnie z ustaleniami przyjętymi w Prognozie oddziaływania na środowisko dla tego planu;
  • wnioski w sprawie ogólnej ochrony lasu na podstawie referatu Kierownika ZOL;
  • omówienie projektu Programu Ochrony Przyrody na podstawie referatu wykonawcy;
  • ocena projektu PUL na podstawie referatu wykonawcy i koreferatu nadleśniczego;
  • akceptacja lub korekta Prognozy oddziaływania Planu Urządzenia Lasu na środowisko na podstawie referatu wykonawcy projektu planu.

Z posiedzenia NTG wykonawca sporządza protokół, który zatwierdzany jest przez przewodniczącego narady (dyrektor RDLP, lub jego zastępca). Uczestnikami NTG są: nadleśniczy, przedstawiciele RDLP, DGLP, ZOL, wykonawca, przedstawiciele jednostek naukowych jako eksperci, osoby zainteresowane gospodarką leśną i ochroną przyrody w lasach nadleśnictwa.

 6. Dyrektor RDLP bezpośrednio po podpisaniu protokołu z NTG podaje do publicznej wiadomości informacje o: możliwościach zapoznania się z projektem PUL wraz z Prognozą oddziaływania planu na środowisko; terminie i miejscu wyłożenia do wglądu projektu PUL; o sposobie, miejscu i terminie składania uwag i wniosków.

 7. Przekazanie protokołu wraz z projektem PUL oraz Prognozą oddziaływania na środowisko do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska i ewentualnie do Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z prośbą o wydanie opinii.

 8. Sporządzenie przez dyrektora RDLP, pisemnego podsumowania, o którym mowa w art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko

 9. Skierowanie projektu PUL wraz z podsumowaniem za pośrednictwem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych do zatwierdzenia przez Ministra właściwego ds. leśnictwa.

Po otrzymaniu pisma, Ministra właściwego ds. leśnictwa, zatwierdzającego Plan Urządzenia Lasu, dyrektor RDLP podaje do publicznej wiadomości informacji o zatwierdzeniu planu, umożliwia zapoznanie się z jego treścią. Następnie przekazuje decyzję wraz z posumowaniem do RDOŚ (ewentualnie do PWIS) oraz monitoruje oddziaływanie planu urządzenia lasu na środowisko